Maandag 3 November:

Ons eerste nachtje in de grote stad zit er al weer op. Je hoort hier in de stads jungle heel wat andere geluiden als in het regenwoud. Je kunt merken dat we hier midden in de stad zitten. (7 min. lopen vanaf het centraal station) Het ontbijt staat hier tot negen uur voor ons klaar, dus echt uitslapen kunnen we hier ook niet. Maar dat is ook niet de bedoeling, daar zijn we niet voor hier. Het ontbijt is hier eenvoudig, maar smaakt er niet minder om. Thuis hebben we op een doordeweekse dag niets meer. Na het ontbijt zijn we complex even gaan verkennen. Er was een zwembad en stadstuin met BBQ, op het dak, dat wilde de jongens graag zien. Daarna heeft Monique de wasmachine aangezet, want die luxe heeft ons appartement ook. Net zoals een droger en vaatwasser.

Vervolgens zijn we de stad ingelopen om ons een beetje te oriënteren. We zitten hier dicht bij het business centrum, wat erg prettig is want we kunnen zo veel te voet doen. Het verkeer is erg druk, en vooral in de spits. Er wordt hier iets agressiever gereden als in Cairns waar het behoorlijk wat rustiger was. Dit is echter wel weer leuk voor de afwisseling. Gauw genoeg kwamen we in de buurt van de haven waar een grote speeltuin was waar de kinderen zich prima hebben vermaakt in de waterspeeltuin. De plaatselijke VVV was daar ook, en we hebben nu de nodige info. Bij een Italiaans restaurant aan de haven hebben we geluncht op het terras in de zon, en de planning gemaakt voor komende week.

Vervolgens zijn we via de haven doorgelopen naar de Rocks, een oude buurt in Sydney. Hier zijn we onder de Harbour Bridge doorgelopen. Schitterende uitzichten over de haven. Aan de overkant hebben we het Opera House zien liggen. Dit staat natuurlijk allemaal op de foto. Want dit is het bewijs dat je in Sydney bent geweest. Toen we door liepen, op zoek naar de Löwenbräu keller, liepen we zo de set op van een reclame spot van een Koreaanse creditcard. We hadden geen zin om in onze vakantie te acteren dus zijn we een blokje om gelopen. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij de plek waar Monique in 1995/1996 zes maanden heeft gewerkt, de Löwenbräu keller. Daar hebben we natuurlijk wat gedronken. Duits bier smaakt aanzienlijk veel beter als Australisch. Monique herkende het nog wel, maar veel was er natuurlijk wel veranderd na al die tijd.

Vervolgens zijn we weer richting ons appartement gelopen. Onderweg hebben we nog een boodschap gedaan want de koelkast was nog leeg. Veel zullen we niet thuis zijn maar ’s avonds een nootje en wat te drinken is natuurlijk wel prettig. Veel hebben we daarna niet gedaan want we waren allemaal doodop.

Dinsdag 4 November:

Vandaag waren we net op tijd voor het ontbijt. Je kunt hier namelijk maar tot negen uur ontbijten. Na het ontbijt hebben we even een uurtje gerelaxt in ons appartement. We waren van plan om even te gaan zwemmen op het dak, maar op last van de brandweer was het zwembad gesloten. Er is een probleem met één van de liften waardoor er te weinig vluchtwegen zijn. ’s Middags zijn we naar Sealife Sydney gegaan. We hadden er niet veel van verwacht, maar achteraf bleek dit mee te vallen. Het leek erg klein, maar we hebben er toch drie uurtjes rond gelopen. Bij de kinderen stond dit bovenaan het verlanglijstje bij dingen die je gezien moet hebben in Sydney. Hoogtepunten waren twee mega aquaria waar je met een tunnel onder door kon lopen. Er zaten diverse soorten haaien en roggen en duizenden andere vissen die je zo van een heel andere kant kon zien. Op het einde lagen kleurplaten die je kon inkleuren, en dan laten inscannen. De kleurplaat kwam dan tot leven in mega groot aquarium dat op een muur werd geprojecteerd.

Toen we waren uitgekeken op de vissen hebben we nog een broodje gegeten in de haven. In Australië was het vandaag een speciale dag. Het was de dag van de Melbourne cup, een paardenrace. Dit leeft hier evenveel als de finale van de superbowl in Amerika. Overal in de haven waren feesten. Iedereen was in pak, en de dames hadden allemaal een hoedje op of iets in hun haar. Geen feest voor voetbalhooligans. Overal waren mobiele wet-kantoortjes (het gaat hier om miljoenen) met lange rijen, en overal hingen schermen met de wedstrijden.

Via de speeltuin zijn we richting ons appartement gelopen. Onderweg zijn we met z’n alle naar de kapper geweest. Dit vond ik ook een leuke ervaring. Een piep klein kapsalonnetje waar drie kappers binnen de kortste keren klanten wegwerkte met de tondeuse. Een man voor ons met baard en grote pruik ging binnen vijf minuten zonder baard en gemillimeterd naar buiten. Slik! Het was lekker rustig in vergelijking met onze kapper (we zijn 100% tevreden over haar), maar dat ligt waarschijnlijk omdat mijn Engels wat minder is als Nederlands. Not to short please! De schaar kwam er pas op het einde heel even aan te pas. Maar het is gelukt, we zien er allemaal weer netjes uit. En dat voor $45,- , eindelijk weer eens iets wat net als de benzine goedkoper is als thuis.

Netjes gekapt hebben we op de terugweg naar ons appartement nog een boodschap gedaan, en in ons appartement een pasta in elkaar gedraaid. Daarna hebben we lekker gedoucht, en met de Ipod en E-reader op bed gelegen. Morgenvroeg gaat vroeg de wekker, dan gaan we iets doen wat bovenaan het lijstje van Monique en mij staat.

Woensdag 5 november:

Het wekkertje ging vroeg vanochtend want we hadden grootse plannen. Even vlug douchen en aankleden en snel naar beneden naar de eetzaal voor een ontbijtje. Om 8 uur te voet vertrokken naar Darling Harbour want vandaag gingen we Whalewatchen! De boot vertrok om kwart voor negen en we hadden er heel veel zin in. Het was lekker rustig op de boot. In totaal maar 12 mensen dus dat viel heel erg mee. De tocht door de haven was mooi, met een goed uitzicht over de Harbour Bridge en het Operahouse. We kregen instructies over hoe je een walvis kon spotten en daarna gingen we de open zee op. Het viel erg mee met de deining en voor het eerst sinds onze aankomst moesten we weer een jas of vest aan omdat het best fris was op de boot. En wij maar overal kijken of we wat zagen. We moesten kijken of we een soort rookwolkjes boven het water zagen, dat waren dan de ademhalingen van een walvis. En maar kijken en maar kijken maar…….. helemaal niets.

Opeens maakte de boot een draai en ging een stuk harder varen. Er waren twee walvissen gespot door een zeilboot in de buurt en blijkbaar delen ze alle informatie met elkaar want samen met ons kwam er nog een andere boot kijken op dezelfde plek. En weer kijken en zoeken en kijken en zoeken, maar helaas….Na ruim twee uur op zee moesten we weer terug zonder walvissen te hebben gezien. Tja het blijven dieren en die komen niet op commando. Gelukkig kregen we van het bedrijf een voucher zodat we nogmaals mee kunnen, dus dat gaan we deze week nog proberen.

Na aankomst in de haven was het weer aan het omslaan. Er was hier een storm voorspelt voor vanmiddag. We hebben een broodje gegeten in de haven en zijn toen naar het Olympic Park gereden. Daar zijn in 2000 de olympische spelen gehouden en ik had ergens gelezen dat er bij het olympisch zwembad een waterpark was waar het leuk was voor de kinderen en aangezien we een slecht weer activiteit nodig hadden was dat een goede optie. Het was inderdaad een mooi zwembad compleet met glijbaan, wildwaterbaan en speelmogelijkheden. Daar hebben we nog fijn een paar uurtjes doorgebracht.

Donderdag 6 November:

Vanochtend na een heerlijk ontbijtje hebben we eerst gebeld met Tiny die vandaag de pensioen gerechtigde leeftijd heeft bereikt. (Tiny gefeliciteerd met je 65^e verjaardag) We zijn blij dat hij dit vandaag niet al te groots viert, maar een mega feest geeft als hij over drie maanden echt mag stoppen met werken. Vervolgens ben ik met de jongens gaan zwemmen op het dak. Daar is een groot zwembad met jetstreams en bubbelbad. Wel grappig om daar te zwemmen midden in de grote stad tussen de flatgebouwen. Jammer alleen dat het water zo koud was. Daarna zijn we weer naar de haven gelopen om een tweede poging te doen om een walvis te zien. Onderweg, op een druk kruispunt vlak bij het centraal station, kwamen we een slechte straatmuzikant tegen. Maar echt heel slecht! Zo slecht dat het deze dag nog een paar keer ter sprake kwam. We waren al op tijd in de haven, en om de tijd te doden hebben we nog een ijsje gegeten.

Deze keer hadden we een grote comfortabele boot om te whale watchen. Vanochtend vroeg hadden ze een walvis gezien. Ze weten hoe snel en in welke richting ze ongeveer zwemmen, en in die buurt zijn we gaan zoeken. Helaas hebben we deze walvis niet meer gezien. We zijn daarom omgedraaid en een stuk noordelijker gaan zoeken. Net toen onze tijd bijna op zat zagen we een moeder met een kalf. Chiel en Bart hebben gezien hoe het kalf uit het water sprong. Ik heb alleen de rug gezien en het ademhalen. Om de walvis nog beter te zien hebben we een tijdje rond gedobberd op zee maar, omdat de tijd op was, onder voorwaarde dat we een haven eerder zouden worden afgezet. Onze boot springt in de spits bij als ferry. Helaas hebben we niet meer gezien als een paar fonteintje veroorzaakt door het uitademen. Jammer, we hadden er meer van verwacht. We hebben in elk geval een glimp van ze opgevangen, en dat was ook al bijzonder. Maar zo werkt het met wildlife. Wel hebben we een retour ticket gekregen. Maar in verband met tijdgebrek denk ik dat we hier geen gebruik meer van gaan maken.

Op de terugweg hebben we de kinderen even uitgelaten in de waterspeeltuin. Ze hadden de hele middag al op de boot gezeten. Daarna zijn we door Chinatown naar huis gelopen. We hebben daar ook in een Chinees restaurant gegeten. Het eten was Manjefiek. Het eten met stokjes ging minder, maar gelukkig hadden ze voor ons westerlingen gewoon een vork (geen mes). Wel grappig al die kleine kommetjes en schaaltjes. Ik geloof dat we kip en bief en noedels hebben gegeten met in elk geval rijst. Het was allemaal net iets anders als bij ons thuis bij de chinees.

Toen we in ons appartement aankwamen hebben we nog lekker gedoucht, en nog even gerelaxt op de bank. Daarna zij we, zoals elke avond, gaan slapen. Misschien droom ik wel over een beroerde straatmuzikant. Morgen gaan we naar de mooiste dierentuin van Australië, Taronga zoo. Ze garanderen ons, net als bij het whale watchen, dat we ook hier dieren zullen zien.

Vrijdag 7 November:

Vandaag zijn we een dagje gaan rijden met de auto. Toen onze plannen een beetje vorm kregen vorig jaar, kreeg ik informatie thuis gestuurd van een soort reisbureau en daar zat toen ook een folder bij van Taronga Zoo. De kinderen hebben die folder toen meteen in beslag genomen en zagen zichzelf al helemaal lopen toen. En vandaag was het dan eindelijk zover. Eerst nog even ontbijten en vervolgens vertrokken met de auto naar Mosman. De route ging overigens over de Harbour Bridge. Hebben we die meteen weer van een andere kant gezien.

Bij binnenkomst hebben we eerst de kabelbaan genomen. Die gaat over de dierentuin heen en geeft een mooi uitzicht niet alleen over de dierentuin maar ook over de haven van Sydney. Wat een ligging. We hebben op ons gemak door de zoo gelopen en ook de vogelshow en de zeeleeuwenshow bekeken. Vooral de vogelshow was erg mooi. Ook hebben we geluisterd naar een praatje over spinnen en dan ging het vooral over de australische soorten, dat was ook erg interessant. Hier in Sydney en omgeving zit bijvoorbeeld de Redback spin en die is binnen 15 minuten dodelijk. Maar er zijn in de afgelopen 38 jaar geen slachtoffers meer gevallen omdat alle ambulances hier het tegengif bij zich hebben. Vond ik zelf wel een geruststellende gedachte....

Na een leuke dag in de dierentuin zijn we nog even doorgereden naar Manly. Dat is een van de noordelijke stranden/wijken van Sydney en staat bekend om zijn goede sfeer. We hebben daar nog een stukje over het strand gewandeld en de kids hebben nog een tijdje gespeeld en geprobeerd om kwallen te vangen. Er werd daar ook gesurfd en gezwommen en tot 6 uur was ook de reddingsbrigade aanwezig. Er stonden borden op het strand dat er je moest oppassen voor sterke stromingen in de zee. Toen het donker werd hebben we een terras opgezocht en een hapje gegeten bij een mexicaans restaurantje. Vanavond weer een beetje bijtijds gaan slapen want morgen zijn we van plan om naar de Blue Mountains te gaan.

Zaterdag 8 November:

Vandaag hebben we na het ontbijt de auto genomen om het drukke Sydney te verruilen voor de (hopelijk) rustige Blue Mountains. Dit is een bekend nationaal park 100 km voorbij de stad. Het drukke verkeer in het centrum, en met name taxi- en bus-chauffeurs, is lastig en schoot niet echt op. De laatste 5o km werd het wat rustiger, en schoot het van zelf sprekend ook wat beter op. In de Blue Mountains was onze eerste stop bij het informatiecentrum vanwaar we uitzicht hadden op the three sisters. Na een paar foto’s en een ijsje zijn we doorgereden naar een parkje met diverse watervallen en mooie wandelroutes. Toen we dat na anderhalf uur ook gezien hadden hebben we spullen gehaald voor een picknick in de supermarkt. Het plan was om even een broodje te eten, en dan met de kabelbaan en een verticale trein het dal van de Blue Mountains in te gaan.

Een kwartiertje verderop hebben we gepicknickt in een park. Er zaten tientallen kakatoes in het park die je uit de hand kon voeren. Ongelofelijk gaaf! Barts dag kon al niet meer stuk. Even later kwamen er twee kookaburra’s vlak bij ons zitten. Ook deze zijn veelvuldig gefotografeerd. Die vogels hebben ons een machtige middag bezorgd, maar ook de planning in de war geschopt. We hadden niet veel tijd meer om lang rond te lopen in het dal. We zijn met een treintje, onder 62 graden, met rotvaart over een rail naar beneden gegaan. Beneden hadden we een maar kwartiertje om rond te lopen om de laatste kabelbaan naar de top weer te halen. Beneden was het niet super spannend, wandelpaden door het regenwoud met om de twintig meter een oud werktuig voor de mijnbouw. Leuk, maar allemaal iets te gemaakt en te massaal naar mijn zin. Toen we weer in de auto zaten zijn we onderweg nog een keer gestopt bij Wentworthfalls, maar omdat we nu in het droge seizoen zitten waren deze niet bijzonder spannend. (de watervallen van Marafkat hebben meer indruk op mij gemaakt)

Vlug naar huis dus, maar in het centrum van Sydney moet je, net als wij gelukkig, geen haast hebben. ’s Avonds hebben we in ons appartement wat gegeten en ben ik met de jongens naar de haven geweest. Daar was net als elke vrijdagavond een groot professioneel vuurwerk. Dat duurde een kwartier lang en was zeer de moeite waard. Onderweg naar huis hebben we nog een ijsje gegeten en heeft Bart de meeuwen op het plein gevoerd met het brood wat we over hadden. Topdag voor Bart. De jongens hebben hun ogen uitgekeken want die mega gebouwen in het centrum zien er ’s avonds met al die lampjes toch anders uit. Daarna zijn we alvast begonnen met inpakken want morgenvroeg vliegen we naar Adelaide.

Zondag 9 November:

Vanochtend liep de wekker al op tijd af. We vliegen vandaag namelijk naar Adelaide om daarna met de auto naar Port Augusta te rijden. Het meeste zat gisteravond al in de koffers, en de laatste dingetjes hebben we er vanochtend bij gestopt. Toen alles in de auto zat zijn we naar de luchthaven gereden waar we onze huurauto hebben ingeleverd. We waren ruim op tijd op de luchthaven, maar zijn vanochtend vroeg te laat voor het ontbijt in het hotel. Dit ging namelijk pas vanaf acht uur. Daarom hebben we op de luchthaven ontbeten. Na een kwartier vertraging zijn we daar rond kwart over tien vertrokken. In de lucht hebben we die vertraging weer ingehaald, en lande we laat in de morgen in Adelaide.

De vlucht is prima verlopen. De jongens hebben zich vermaakt met een computerspelletje, en Monique heeft een film gekeken. Nadat we de bagage en de auto hadden opgehaald zijn we naar Port Augusta gereden. Drie keer afslaan, en dan ruim 300 km rechtdoor op dezelfde weg. Heerlijk rustig op de weg, een verademing in vergelijking met Sydney. Cruise control aan op 110 en lekker rond kijken. Er is hier helemaal niemand die haast heeft en je voorbij scheurt. Opnieuw een heel andere omgeving. Het is hier veel droger en uitgestrekter, maar zeker niet minder mooi. Toen we bij onze cabin waren aangekomen hebben we onze koffers uitgeladen en een duik genomen in het zwembad. Heel erg verfrissend na zo’n rit bij deze temperaturen.

Toen we waren afgekoeld zijn we boodschappen gaan doen want morgen rijden we door naar de outback. Daar moeten we alle boodschappen mee naartoe nemen, want er schijnt daar niets te koop te zijn in de omgeving. Onderweg naar de supermarkt zijn we bij een veldje gestopt waar dertig papegaaien zaten. Daar kan ik nou van genieten! Toen de koelkast weer gevuld was hebben we de barbie ook weer eens aangestoken. Dit schijnt hier minstens een keer in de week te moeten. Knopje drukken, even wachten, kangaroe burger erop, en weer vertrekken. Wel even met een papiertje erover om het grootste vuil eraf te halen. Maar het vieze werk wordt hier gedaan door het park. Als we morgen opstaan blinkt hij weer als een spiegel. Ook vandaag zijn we op tijd gaan slapen, want als morgen de zon op komt willen we niets missen van de dag.