Maandag 17 November:

Helaas moeten we vandaag Kangaroo Island weer gaan verlaten. Op ons gemak hebben we ontbeten want om 10.30 uur vertrekt de ferry pas. Toen we onze spullen hadden ingeladen en de sleutel van ons chalet hadden ingeleverd gingen we precies volgens ons schema om 8.30 uur op pad naar de ferry. Toen we de navigatie hadden ingesteld kwamen we er achter dat mijn horloge ruim een half uur achter liep. We zouden om 10.25 uur bij de ferry zijn, maar moesten een half uur van te voren inchecken. Geen lekker begin van de dag. Zoals de navigatie voorspelde kwamen net iets voor tijd bij de ferry. We hebben ons vlug gemeld, en konden gelukkig nog net mee. Net voordat ik de auto de ferry op reed heb ik nog mooi een glimp van een groepje dolfijnen opgevangen. Als laatste auto kon ik aan boord, wat als voordeel had dat ik er wel weer als eerste af kon. De overtocht verliep heel vlotjes. De zee was lekker rustig, en daarom hebben we ook een keer over het bovendek kunnen lopen. Nadat we weer op het vaste land waren aangekomen hebben we eerst een tankstation bezocht. Daarna zijn we bij een bakery gestopt om ons zelf van brandstof te voorzien. De rit naar Tailem Blend is verder vlotjes verlopen.

Om 14.00 uur kwamen we aan bij de Lybrandi farmstay. Bart had zich enorm op deze locatie verheugd, want op de website had hij gezien dat ze hier heel veel verschillende dieren hadden. Hij werd gelukkig niet teleur gesteld. Meteen toen we aan kwamen zijn ze samen kennis gaan maken met de dieren. Eén sprong er met kop en schouder boven uit. Het lammetje Prickels. Zodra één van de jongens in de wei in ging kwam hij er al aan gesprongen. Hij is super enthousiast en wordt met de fles groot gebracht. Mazzel natuurlijk want daar mochten ze natuurlijk mee helpen. Meerdere keren zijn ze vanmiddag naar Prickels terug gegaan om te spelen. Om er op uit te trekken in deze omgeving is geen optie. Het is ontzettend mooi hier maar voor toeristen is er weinig te doen. Dit is ook niet onze bedoeling, we willen rustig aan doen om morgen relaxt in Halls Gap aan te komen. ’s Avonds zijn we lekker in bad geweest. Heerlijk na zoveel weken, voor badgasten zoals wij, want we hadden in geen enkele accommodatie, op de eerste na, had een ligbad. Alleen de duikplank ontbrak nog. Nadat we, met een chipje en een drankje, een filmpje hadden gezien zijn we gaan slapen zodat we morgen uitgerust onze reis kunnen voortzetten.

Dinsdag 18 November:

We hadden heerlijke bedden in Lyrabendi. Pas om negen uur werden we wakker van de schapen. Ik had het ontbijt klaar gemaakt, maar voor dat we gingen eten zijn de jongens bij Prickels gaan kijken. Die kwam zodra hij de jongens zag al vrolijk aan dartelen. We hebben daarna op ons gemak ontbeten en de spullen gepakt. Op deze locatie mochten we tot elf uur blijven in plaats van tien uur. Uitgerust zijn we dan ook, nadat we afscheid hadden genomen van Prickels, vertrokken naar the Grampions. Het was een dikke vierhonderd kilometer rijden waarvan de eerste driehonderd op dezelfde highway. Onderweg zijn we nog een tijdzone overgestoken zodat het tijdsverschil met Nederland weer een half uurtje meer is. Het rijden is vlotjes gegaan.

Toen we bij Halls Gap Laksite park aankwamen bleek dat we niet de enige waren met vakantie. Het is hier redelijk druk. Dit zijn we niet meer gewend de laatste tijd. Toen we bij de cabin aan kwamen zat er een kakatoe op ons te wachten. Gelukkig hadden we voer gekocht bij de receptie. Toen de jongens de kakatoe eten gaven waren er in de kortste keren twintig kakatoes. Ze kwamen op je hoofd armen en schouders zitten. En super leuke ervaring. Toen alle spullen voor de zoveelste keer een plekje hadden gekregen zijn we een boodschap gaan doen in het dorp. Nou ja dorp, als Someren-Eind hier zou liggen zouden ze er meteen een McDonalds en een KFC bouwen en stond het al vijfhonderd kilometer van tevoren aangegeven met borden. In meeste dorpjes hier is het aantal huizen op je vingers te tellen. De supermarkt viel wat tegen. Er was van alles te koop, maar tegen woekerprijzen. In de ijssalon kregen we wel waar voor ons geld. Twee grote bollen ambachtelijk ijs op een huisgemaakt hoorntje. Daarna zijn we weer naar Laksite park terug gegaan om even af te koelen in het zwembad. Nou ja afkoelen, het zwemwater had bijna badtemperatuur. ’s Avonds hebben we kolonisten van Catan gespeeld. Chiel had gewonnen. We werden wel een paar keer afgeleid door de vele kangaroes die hier weer op een paar meter voor on terras aan het grazen zijn, en door een kudde herten. Ook vliegen er steeds kakatoes voorbij en kwam er een kookaburra vlak bij op een tak zitten. Hij ving een salamander en vloog toen weer weg. We blijven helaas hier maar drie nachten, maar ik denk dat ik het hier wel wat langer vol zou kunnen houden. Maar dat geld voor de meeste locaties die we tot nu toe gehad hebben.

Woensdag 19 november:

Heerlijk geslapen in onze cabin hier in Halls gap. Vandaag hadden we niet al te veel plannen en daarom konden we ook lekker blijven liggen. Uiteindelijk was iedereen toch wakker om een uurtje of negen en hebben we ontbeten op onze veranda. De kaketoes komen ons geregeld gezelschap houden. Twan en de jongens zijn om tien uur al even gaan zwemmen en ik heb me bezig gehouden met de was. Moet af en toe ook gebeuren. Na het zwemmen hebben de kids nog wat huiswerk gemaakt. Het concentreren valt af en toe niet mee, want er is veel afleiding hier.

Vroeg in de middag zijn we richting het dorpje gegaan naar het visitor centre. Hier hebben we weer een heleboel informatie gekregen over wat we kunnen doen in Halls Gap. Er was ook een mogelijkheid voor de kinderen om zelf een boemerang te beschilderen en dat hebben ze meteen maar even gedaan. De resultaten zijn erg leuk geworden. Hierna zijn we doorgereden naar Stawell om weer wat boodschappen in te slaan. Het weer is heel goed vandaag, ongeveer 30 graden, dus vanavond willen we de BBQ weer gaan gebruiken.

Na terugkomst op het park zijn de jongens weer gaan zwemmen. We hebben vanavond ook geprobeerd om te skypen met school. Bart heeft even contact gehad met zijn meester en de klas, maar de verbinding was erg slecht. Met Chiel zijn klas konden we helaas helemaal geen verbinding krijgen. Jammer, binnenkort maar weer eens proberen. Maar dat valt niet mee, met 10 uur tijdverschil en waardeloze verbindingen.

Om een uurtje of zeven zijn we uiteindelijk gaan eten en dan kijk je je ogen uit op het veld bij ons huisje. De kaketoes zitten er de hele dag, maar in de avond komen de kangoeroes tevoorschijn en kun je ook de kookaburra’s horen lachen. Helemaal geweldig!!

Donderdag 20 november:

Wat een heerlijke camping! Echt zo’n plek om lekker op je gemak te zijn en gewoon te genieten van wat er te zien is. De kinderen vermaken zich hier prima, de bedden zijn goed, de BBQ staat op de veranda en de mensen zijn vriendelijk. Maar ja, we willen ook wat van de omgeving zien en daarom hebben we vandaag gepland om een stuk te gaan rijden en her en der uit te stappen om wat te wandelen en te bekijken.

Gisteren zijn we bij het visitor centre geweest en die hebben verteld welke route mooi is om te rijden. Dus eerst lekker ontbijten……..en toen begon het te regenen. Dan nog maar even wachten. De kinderen aan hun huiswerk gezet, ik de administratie even bij gewerkt en Twan de vogeltjes gevoerd. Vind ie prachtig! Bij de receptie kun je zakjes voer kopen, maar Twan heeft gisteren in de supermarkt gewoon een zak van twee kilo gekocht en die krijgt hij makkelijk op.

Uiteindelijk zijn we rond de middag toch maar gaan rijden. De omgeving is hier heel mooi, maar je kunt wel overal goed zien dat er begin van dit jaar flinke bosbranden zijn geweest. Heel erg indrukwekkend. Op sommige plekken is echt alles verbrand en zie je alleen op de grond weer wat groeien, maar op veel plekken is de onderste twee meter aangetast, maar daarboven groeit alles weer en op de grond is ook alles weer aan het uitschieten. Ik heb het toendertijd op facebook gevolgd en ook Halls Gap liep toen veel gevaar. De meeste mensen waren al geëvacueerd en vanaf de camping zag je de rook en het vuur dichterbij komen. Gelukkig hadden ze het daarna snel genoeg onder controle. Nadien hebben ze hier heel hard gewerkt om de gebieden weer toegankelijk te maken en veel wegen en wandelpaden zijn inmiddels weer geopend.

We zijn gestopt bij een aantal uitkijkpunten en hebben ook nog een korte wandeling gemaakt naar de Balconies. Dat zijn een aantal rotsen die een balkon voor moeten stellen. Maar helaas gooide de regen roet in het eten en hebben we daarna niet meer kunnen wandelen. Wee hebben wel nog de route afgereden en ook daar van genoten. Onderweg zijn we vandaag nog twee echidna’s tegen gekomen. Terug in het dorpje hebben Chiel en Bart op een ijsje getrakteerd en zijn we nog even een paar winkeltjes ingelopen.

Toen we weer op de camping waren regende het nog steeds en hebben we allemaal ons eigen ding gedaan. Chiel en Bart nog wat huiswerk maken, mama een filmpje kijken, lekker eten van de BBQ. Het was weer een prima dag ondanks het weer.

Vrijdag 21 November:

Vanochtend ben ik om half zes opgestaan om te skypen met m'n jarige broertje. Normaal is dit natuurlijk geen tijd om al op te staan, maar ik ben in de luxe positie dat ik dat uurtje slaap vanmiddag aan het zwembad wel inhaal. Na diverse malen proberen is het gelukt hem te feliciteren. Nu ik toch wakker was heb ik maar meteen een rondje gemaakt in de vallei van het park. De kangaroes, die je overdag nauwelijks hoort, maakt nu grommende geluiden naar elkaar. Ze hadden zich weer verzameld in de vallei. 's Nachts lopen ze over de hele camping omdat daar het malste gras staat. De campingbeheerder is vroeger greenkeeper geweest op een golfbaan, en onderhoud zijn grasveldje op de camping uitstekend. Er wordt de hele dag gemaaid en gesproeid, en dit is ook te zien. De kangaroes kwamen soms zelfs boven de kakatoes uit. De kookaburra's waren ook al wakker. Het was nog wel fris buiten maar de lucht zag er wel veelbelovender uit als gisteren. Gisteren hadden we wat het weer betreft pech. Hoewel, vanuit ons huisje hadden we goed zicht op de vallei waar tientallen kangaroes zaten. Normaal zie je ze in kleine groepjes grazen, maar bij wind en regen komen ze in grote groepen bijeen. Dit doen ze omdat ze bij slecht weer gevaar minder goed horen, zien en ruiken aankomen. Als je dan lekker droog zit is dit mooi om af te kijken. Na die ochtendwandeling was er nog weinig beweging in ons huis je. Daarom ben ik toch maar heel even naar bed gegaan om op te warmen.

Rond acht uur zijn we allemaal opgestaan. Bij het ontbijt werden we weer vergezeld door de kakatoes. We hadden het er druk mee om ze van de ontbijttafel te houden. Toen Bart even naar de keuken was om een boterham voor mij te roosteren zag een kakatoe kans er tussenuit te piepen met zijn boterham. Gevolgd door een paar andere kakatoes en een kraaiachtige vogel kwam hij nog een paar keer voorbij vliegen met zijn boterham. Na het ontbijt was het tijd om in te gaan pakken, want om tien uur moeten we uit onze cabin. We hebben het hier fantastisch naar ons zin gehad, en zal de vele vogels gaan missen. Vandaag hoefde we maar honderdvijftig kilometer te rijden dus kozen we een mooie toeristische route uit naar Warrnambool (het begin van de Great Ocean Road). Onderweg werden we opgehouden door twee overstekende emoes en een kudde koeien die door de boer op zijn crossmotor naar een andere wei werd geleid. We hebben dit afgekeken en de boer had, terwijl zijn koeien doorliepen, alle tijd voor een praatje. Net na de middag waren we in Warrnambool bij het Lady Bay Resort. We konden gelukkig wel meteen in ons appartement. Het is een modern ruim appartement wat van alle gemakken is voorzien. Inclusief wasdroger, wasmachine en vaatwasser. De eerste zijn we heel erg prettig want we zeulen een volle koffer vuile kleren met ons mee.

Toen alles weer een plekje had gekregen in ons appartement hebben we een wandeling gemaakt langs het strand en de duinen. In een mega groot park was een mooie speeltuin aangelegd. De jongens hebben zich hier goed vermaakt. Dit soort voorzieningen zijn hier super, maar de mensen hier betalen ook heel veel aan gemeentelijke belastingen. Eenmaal terug in ons appartement hebben we ons omgekleed om lekker een paar uurtjes aan het zwembad te gaan liggen. De temperatuur is vandaag opgelopen tot ver boven in de twintig graden. Nadat we waren afgekoeld zijn we gaan eten in een bistro. Er was een buffet van drie gangen waar we met z'n vieren van hebben gegeten voor een bedrag waar je in Halls Gap niet eens voor kon ontbijten. Eenvoudig, maar helemaal niet slecht. Goed zelfs. Daarna zijn we terug gegaan naar het appartement. Daar hebben we nog wat gedronken, en gebruik gemaakt van het goed werkende internet. Daarna zijn toen naar bed gegaan.

Zaterdag 22 November:

Vanmorgen was ik weer lekker op tijd wakker. We hebben hier een goede internetverbinding, dus heb ik naar een aflevering van de kwis gekeken via internet. We hebben niet veel behoefte gehad aan televisie de afgelopen weken, maar even een uurtje naar de Nederlandse tv kijken is wel relaxt. Toen iedereen boven water was hebben we ontbeten. Bart heeft de salontafel als ontbijttafel gedekt. Als het anders is als anders is het altijd leuk. De zon kwam al weer lekker door vandaag, dus de jongens begonnen meteen over het zwembad. Voor ons kwam dat goed uit want Monique wou lekker haar boek uitlezen op de E-reader, en ik wou lekker wat internetten op de tablet om het Nederlandse nieuws wat door te nemen. De jongens hebben het een uurtje of twee vol gehouden in het zwembad. Daarna zijn we gaan midgetgolven in Warrnambool. Er was daar een groot scorebord waar de namen op stonden met de hi-score per land. Onze namen staan nu bij Holland bovenaan. Monique heeft met één puntje van ons gewonnen, en moet nu op een ijsje trakteren. Daarna zijn we naar een baai gereden waar we lekker hebben gezwommen en op het strand gespeeld. Het strand bij de oceaan is hier te gevaarlijk in verband met stromingen. Er zijn hier bij Warrnambool in het verleden diverse schepen vergaan. ’s Avonds wilden de jongens weer gaan eten bij de Bistro van gisteren. We zijn er heen gereden, maar helaas zat het vanavond vol. Daarom zijn we bij KFC gaan eten. Bart wilde dit graag, omdat hij daar nog nooit gegeten had. Weer terug in het appartement hebben we nog wat gedronken en op de bank gehangen. Ik heb de camera’s opgeladen want morgen gaan we verhuizen naar Bimbipark. Geen lange reis, maar wel een waarvoor we over de Great Ocean Road moeten rijden. We trekken daar een groot deel van de dag voor uit omdat we menigmaal zullen stoppen.

Zondag 23 November:

Vanochtend hebben we Warrnambool weer verruild voor onze volgende locatie, Bimbipark in Cape Otway. De weg erheen gaat over de bekende Great Ocean Road. Bimbipark ligt ongeveer in het midden van de Great Ocean Road. De eerste helft van de Great Ocean Road gaat lang de Shipwreck Coast, het tweede gedeelte gaat langs Surf Coast. Maar daar komen we pas als we van Cape Otway naar Melbourne rijden. Vanuit Warrnambool zit je zo op de Great Ocean Road. Het eerste gedeelte gaat nog niet langs de oceaan. Pas bij Bay of Islands zien we de oceaan weer. We hebben meteen maar een stop ingepland. Er zijn verschillende parkeerplaatsen waar vandaan het maar een klein stukje lopen is naar schitterende uitkijkpunten. Bij ieder uitkijkpunt zie je de baai van een andere kant. Onvoorstelbaar hoe mooi het hier is. Er is zo ontzettend veel moois te zien dat we elke kilometer wel een keer zijn uitgestapt. Voor we bij de bekende Twelve Apostels waren zijn we onder andere bij Peterborough, London Bridge en Loch Ard Gorge gestopt. Al deze stops waren minstens zo indrukwekkend als The Twelve Apostels. We zijn niet alleen bij de aangegeven uitkijkpunten gestopt, maar ook diverse keren zomaar een gravelweggetje ingereden om vervolgens een wandeling te maken naar een strandje in de baai. Op The Great Ocean Road is redelijk druk, maar hier sta je dan ineens moederziel alleen op een wit zandstrand met een blauwe zee. Onderweg hebben we in Port Campbell een broodje gegeten en wat gewinkeld.

Bij Loch Ard Gorge was een hele leuke baai met grote golven. Hier hebben we een hele tijd in het zand gezeten terwijl de jongens zich vermaakt hebben op het strand. Met tijden waren de golven ontzettend ruw. Ze liepen telkens zo dicht mogelijk naar de zee, tot er een golf kwam die ze dan voor probeerde te blijven. Als de golven even wat minder waren gingen ze direct aan het graven. Uiteindelijk kwamen we bij The Twelve Apostels. Op een mega parkeerplaats hebben we onze auto geparkeerd, en zijn we naar de baai gelopen. Het was ontzettend druk, heel veel toeristen die met een bus The Great Ocean Road af rijden. Niet wetende dat ze het mooiste voorbij rijden. Op de andere parkeerplaatsen heb ik de bussen niet gezien gelukkig. Ongeloofelijk hoeveel foto’s er gemaakt worden. Iedereen staat er met een camera in de hand. Aziaten hebben allemaal een stok bij om de telefoon in te zetten, om zo een selfie te maken van zichzelf met The Twelve Apostels op de achtergrond. Vervolgens gaat de weg meer landinwaarts. Hier hebben we weer kilometers kunnen maken. Onderweg hebben we nog wat wildlife gespot, zoals een vos een skink en de mooiste vogels. Uiteindelijk kwamen we vroeg in de avond aan in Bimbipark. Bimbipark ligt aan een zijstraat van The Great Ocean Road, die naar de vuurtoren van Cape Otway loopt, en is bekend door de vele koala’s die er leven. Als je hier stopt en even rondkijkt zie je er ook gegarandeerd één. Wij hebben dit niet gedaan omdat er op Bimbipark heel veel koala’s zitten. Nadat ik de spullen had uitgeladen en de jongens het park hadden verkend en de koala’s bekeken zijn we een boodschap gaan doen. Terug op Bimbipark hebben we gegeten. Na het eten hebben we meteen gedoucht en de jongens op tijd naar bed gestuurd. Het was de afgelopen dagen een paar keer laat geworden. Een beetje slaap kan dan geen kwaad.