Dinsdag 21 Oktober 2014

Waar zal ik beginnen? Allereerst is het onwerkelijk dat een droom die we al heel lang hadden, nu gewoon werkelijk is. Ik heb al een paar keer de tranen in mijn ogen gekregen, puur door de dingen die we zien en de reacties van de kinderen en het feit dat we hier nu echt zijn.

De reis is eigenlijk heel goed gegaan. We zijn afgelopen zondag om 16.30 uur opgehaald door de taxi terwijl we uitgezwaaid werden door Tiny, Tilla, Anke, Joost, Mats, Luus en de buren. De rit ging voorspoedig en we waren ruim op tijd op Schiphol. Na het inchecken en de douanecontrole zijn we een ijsje gaan eten en hebben we nog even geskyped met Pieter, Ilse, Jip en Floris. Om 21.40 uur is onze vlucht naar Dubai vertrokken en deze duurde ongeveer 7 uur. Het opstijgen ging prima en de service aan boord was dik in orde. Ieder een eigen scherm, met keuze uit heeeel veel films, heeeel veel series en heeeel veel spelletjes, dus genoeg vermaak. Ook de maaltijden waren prima verzorgd en de kids hebben echt met smaak zitten eten.

Na een ongeveer 7 uurtjes vliegen zijn we maandagochtend om 6.00 uur geland in Dubai en zijn we begonnen aan een speurtocht. We konden in Amsterdam namelijk niet meteen onze instapkaarten krijgen voor alle vluchten en moesten in Dubai op zoek naar de balie van Qantas om dat in orde te maken. Even sightseeing vluchthaven Dubai. Ikke lichtelijk in de stress, geholpen door een slaapgebrek. Maar na drie balies, drie etages, drie trappen en drie keer vragen toch eindelijk bij de goede balie beland en de nieuwe instapkaarten ontvangen. We konden nog lekker even rondlopen, wat drinken en relaxen voor we om 9.00 mochten instappen voor onze vlucht naar Sydney in een Airbus 380. Wat een joekel van een vliegtuig! We zaten op rij 72 en dat was net voorbij de vleugel. Dit was een vlucht van bijna 14 uur en dat was echt lang. Chiel en Bart deden het kei goed en hebben zich heel goed gehouden. Bart zag het na 10 uurtjes vliegen eventjes niet meer zitten en iedereen die onze Bart kent zal snappen waarom en weet dat Bart z’n lijf niet gemaakt is om stil te zitten. Ook had hij wat last van zijn oren en een heel groot slaapgebrek. Slapen valt echt niet mee in een vliegtuig hebben we ondervonden. Maar je moet er wat voor over hebben! Ook is het apart hoe ze in een vliegtuig met het tijdsverschil omgaan. De luiken gaan dicht terwijl het voor ons gevoel pas rond te middag is en je krijgt een ontbijt als het in Nederland tijd is voor het avondeten.

Uiteindelijk zijn we gisterenochtend om 6.30 uur geland in Sydney. Eindelijk op Australische bodem! De vlucht naar Cairns vertrok om 9.30 uur en nog voor we waren opgestegen lag onze Chiel al te slapen. Ons Bartje volgde niet veel later. Ik heb ze wakker gemaakt net voor de landing en het eten hebben ze helemaal gemist. Na het ophalen van de bagage zijn we gaan zitten voor een drankje en daar ging het al helemaal mis. Twee machiato besteld ervan uitgaande dat dit hetzelfde was als een latte machiato thuis. Maar ik kreeg twee hele kleine bekertjes met hele sterke koffie. Oeps…..De serveerster zag mijn verbazing en toen ik het uitlegde maakte ze spontaan twee nieuwe koppen koffie, dit keer wel met heel veel melk. Even wennen

Vervolgens naar de verhuurbalie voor het ophalen van de auto. Twan helemaal blij met de auto die we hebben gehuurd. Een grote, witte 4WD met  7500 km op te teller. Toen kon het avontuur dus eindelijk echt gaan beginnen. De kinderen hebben onderweg naar de accommodatie hun ogen al uitgekeken. Ze zagen al ibissen, verschillende palmbomen en ook de oceaan was al zichtbaar. Twan en ik hebben minder gezien. Wij hebben samen maar heel goed op het verkeer gelet, want het was wel heel even wennen dat links rijden. Maar ook dat went snel en al na ongeveer 20 minuten waren we bij onze eerst accommodatie en vielen ook daar weer met onze neus in de boter. We zitten hier in een heel groot appartement op de begane grond met een terras in de tropische tuin. Vanuit het terras zien we de oceaan en er zitten grote vlinders, mooie vogels en ook de eerste salamanders hebben we al gezien. De kids kijken hun ogen uit. Er zijn ook twee zwembaden en daar zitten kakatoes in de bomen. De beheerders zijn erg vriendelijk en behulpzaam dus we gaan het hier wel volhouden.

Na het uitpakken van onze spullen zijn we nog even wat boodschappen wezen doen en kwamen we de eerste kangaroes al tegen op een veld langs de weg. Bij terugkomst allemaal even lekker gaan douchen en frisse kleren aan en toen zijn we samen naar een restaurant vlakbij gegaan waar we heerlijk hebben gegeten. Op weg naar huis zijn we langs het strand gewandeld en daar zagen we weer een speciale vogel (naam zoeken we nog even op) en vlakbij ons appartement staan een paar fruitbomen waar we vleerhonden zagen vliegen. Al met al dus al heel wat belevenissen in de afgelopen dagen. Tel daarbij op een tijdverschil van ongeveer 10 uur. We lagen gisterenavond dus allemaal om 21.00 uur in bed en zijn meteen in slaap gevallen. Vanmorgen om 7.00 uur werden Twan en ik weer wakker en de kinderen hebben we rond 8.30 uur wakker gemaakt. Vandaag hebben we een rustdag gepland. Twan en de kids zijn nu bij het zwembad en ik ga zo meteen ook. Misschien dat we vanmiddag nog wat gaan doen, misschien ook niet.

Woensdag 22 Oktober

We zitten al lekker in ons ritme. Vanochtend om 7 uur werden we uit ons zelf wakker. (Zoveel geld betaald, en dan nog geen jet-lag) Heerlijk geslapen in ons kingsize bed. Ik heb het idee dat ze het bed verkeerd hebben opgemaakt, het bed is breder als dat het lang is. Maar is zelfs dan toch nog lang genoeg. Voor de jongens wakker zijn ben ik al bij een bakker geweest om broodjes te halen. Tijdens ons eerste ontbijt op ons terras kwam er een vrolijk salamandertje voorbij. Een grote vogel, die ook nog niet gegeten had, kwam langs en die ontbijten hier schijnbaar met salamanders. God hebben zijn ziel. Een paar meter van onze ontbijt tafel zaten twee vegetarische vogels van een vrucht te pikken, mooi om af te kijken. De vogels zijn hier overigens niet alleen maar grijs en zwart. Heerlijk zo’n rustdag, al weer genoeg meegemaakt.

Na het ontbijt ben ik met de jongens gaan zwemmen in het zwembad bij het appartement. Bart heeft het knopje ontdekt om het bubbelbad aan te zetten. Chiel, de man van de knopjes, snapt er niets van hoe Bart het bad aanzet. Maar we zijn niet alleen hier om te zwemmen. Zonde van de tijd want er is hier zoveel te beleven. We zijn naar Cairns gegaan. Onderweg zijn we langs de lokale VVV gegaan voor wat folders en informatie van enkele trips, maar daarover morgen meer. In Cairns is de Esplanade, een boulevard langs het strand. Schitterend uitzicht op de zee, maar aan de andere kant allerlei speeltuintjes en picknick plekken met een BBQ. Deze BBQ’s mag iedereen vrij gebruiken, en worden door de gemeente dagelijks schoon gemaakt, en zien er tip top uit. Deze worden hier veel gebruikt, en wij gaan dat ook zeker nog een keer doen. Gewoon koelboxje mee met wat vlees en sausjes en gaan met die banaan. Ook hier zitten opvallend veel vogels die je op een paar meter kunt benaderen. In de palmbomen zitten veel lorikeet’s, een machtig mooi gezicht. Aan het einde van de Esplanade is een lagoon. Een erorm groot (gratis) zwembad dat voor het oog overgaat in de zee, gevuld met gefilterd zeewater van 27 graden. Niet echt een straf. De jongens hebben heerlijk gezwommen en gegraven op het strandje terwijl Monique en ik, in de schaduw van een palmboom plannen maakte voor de volgende dagen. Vervolgen hebben we onze route over de Esplanade afgemaakt via de haven van Cairns.

Op de terugweg over de boulevard kwamen we langs een boom met tientallen vleerhonden. Schijnbaar heel gewoon, bijna niemand kijkt er hier van op. Je maakt hier toch ook niets mee! Gewoon doorlopen dus. Tot we een overdekte markt tegen kwamen die net open ging. De night-market. Natuurlijk naar binnen. Gezellig druk, hier verkochten allerlei prullaria en je kon er op de food-court eten. Je koopt een leeg bord, S-L-XL of XXL, en opscheppen wat je kunt. Fish en chips, maar vooral Aziatisch. Wij niet, want we hebben gisteren al uit gegeten. Dus zijn we op de terugweg even langs de supermarkt gegaan. Monique heeft in onze luxe keuken met kookeiland een heerlijk pasta gerechtje gemaakt dat we met smaak hebben verorberd. En ik heb alles opgeruimd. Het is niet alleen vakantie. De jongens liggen als gevolg van de jetlag al lekker in bed. Zij wel! Dan nog maar een paar Australische wijntjes om de dag af te sluiten. Fantastisch zo’n rustdag.

Donderdag 23 oktober

Vanochtend hebben we even een paar uurtjes rustig aan gedaan. Ontbijtje op het terras en de kids nog even gaan zwemmen. Vervolgens zijn we in de auto gestapt en richting Cairns gereden om een bezoekje te brengen aan een van de plaatselijke VVV’s om een paar tripjes te regelen. De mogelijkheden zijn  hier enorm groot, maar we hebben een keuze kunnen maken. Morgen gaan we speervissen en zaterdag gaan we naar het Great Barrier Reef om te snorkelen. We hebben er zin in!

Nog even een pitstop gemaakt in het winkelcentrum om een kaartenboek te kopen. De verwachting is namelijk dat we niet overal bereik zullen hebben met onze navigatie de komende weken. Daarna zijn we een heel mooi stuk gaan rijden richting Kuranda. Je rijdt dan door het tropisch regenwoud wat ook op de werelderfgoedlijst staat. We zijn eerst gaan kijken bij de Barron Gorge en river, een kloof die er indrukwekkend uitziet met hele mooie rotspartijen. Vervolgens zijn we via een bergweg verder gereden. We zijn eerst gestopt bij een uitzichtpunt, waar je een mooi zicht hebt over de oceaan en het regenwoud. Bij de volgende stop werden de kids helemaal happy. Dit was bij het Rainforestation en daar is een klein dierenparkje bij waar je prima een uurtje of wat kunt doorbrengen. De dieren die er zitten zijn allemaal te vinden in Oz en aangezien we ze nog niet allemaal zijn tegen gekomen in the wild vonden de jongens het prachtig! Ze hebben tasmaanse duivels, dingo’s, zoet- en zoutwaterkrokodillen, koala’s, diverse varanen en leguanen, skinks en kangaroes die je mag voeren! Vonden ze prachtig (en Twan trouwens ook).

Na dit leuke bezoekje zijn we verder gereden naar de Barron Falls. Op de parkeerplaats kwamen we al een boskalkoen tegen. We zijn gelopen via een boardwalk die midden door het regenwoud loopt en ongeveer 600 meter lang is. Het is echt prachtig! Palmen, varens en een heleboel planten die je thuis kent als kamerplant, het stikt er hier van. Ook zien onze jongens met enige regelmaat een insect. We proberen om alles vast te legen op film en foto. Maar in het echt is het nog veel mooier. Via de boardwalk komen we bij twee uitzichtpunten waar je een schitterend zicht hebt op de Barron watervallen. Op dit moment is het hier nog geen regenseizoen en de hoeveelheid water die naar beneden komt is beperkt, maar de watervallen daardoor niet minder spectaculair. Er staan foto’s bij van de hoeveelheid in het regenseizoen en dat is wel echt een groot verschil met nu.

Na het eten zijn we nog naar Cairns gereden en hebben we een nog een bezoekje gebracht aan de nightmarket. Chiel en Twan hebben allebei een gave hoed gekocht en Bart een mooie pet. Ze zijn er helemaal blij mee.

Vrijdag 24 Oktober

Vandaag was ik vroeg wakker, op tijd op want ik verwacht er veel van vandaag. De rest sliep lekker uit. Dat was nodig want we sliepen gisteren erg laat, en iedereen met kinderen weet hoe het gaat als ze slaapgebrek hebben. Lekker vers brood gehaald bij de bakker, en toen de tafel was gedekt om half tien was iedereen snel boven water. Na het eten hebben de jongens huiswerk gemaakt want het is hier niet alleen maar feest. Dat jullie dat niet denken! Ondertussen hebben Monique en ik spullen gepakt want zometeen gaan we speervissen met een echte Aboriginal. De weg er naar toe was al een belevenis. Een mooie kronkelweg van 50 kilometer met palmbomen en rotsen langs de oceaan.

Toen we kennis hadden gemaakt met Brandon, een echte Aboriginal, kregen we een speer om al vast te oefenen op een kokosnoot. Dat beloofde niet veel goeds. Dat word honger lijden. We moesten het hebben van ons Bartje. Die wist de kokosnoot een paar keer te schampen. Toen het eb werd of vloed, het water trok in ieder geval terug, gingen we met onze speren en een emmer voor de vangst het strand op. Op zoek naar vissen, schelpdieren en krabben. Door sporen in het slijk te volgen kwamen we bij schaaldieren uit. Deze verzamelde we in een emmer. Uiteindelijk kwamen we bij een mangrove bos uit. Daar hebben we onze speren achter gelaten, en zijn op zoek gegaan naar krabben. Echt bijzonder om mee te mogen maken. Onze emmer was al gauw voor de helft gevuld. Vervolgens zijn we naar het huis van Brandon gegaan waar hij de vangst voor onze ogen klaar maakte. We hebben heerlijk gegeten. Verser bestaat echt niet. Echt een UNIEKE ervaring. De jongens en wij zijn razend enthousiast.

Op weg naar ons tijdelijke huis zijn we nog eens gestopt om de oceaan te bewonderen, en bij een weide met tientallen wallaby’s. Ik had altijd gedacht dat Asten mooi was, maar hier….. . Onderweg zijn we nog even gestopt bij een supermarkt om inkopen te doen voor de barbie. Thuis hebben we de picknickmand gevuld, en de publieke BBQ bij het zwembad aangestoken. Vlees erop, en een drankje erbij, kinderen helemaal gelukkig want ze mochten zwemmen tot er weer een lapje vlees klaar was. Laat maken we het vandaag niet want morgen moeten we vroeg op. SUPER zo’n dag als vandaag.

Zaterdag 25 Oktober

Vanochtend om half zeven liep de wekker al af. Geen tijd om op te staan in de vakantie. Vandaag was dat anders, vandaag gaan we kijken of we iets aan onze snorkellessen hebben gehad in het great barreer reef. De tassen met zwemspullen hadden we al klaar staan, maar tijd voor een vakantie ontbijtje was er niet. Nadat we een boterham uit de hand hadden gegeten zijn we naar Cairns vertrokken waar een grote catamaran op ons lag te wachten. Het was ruim anderhalf uur varen naar het rif. Chiel voelde zich op de boot niet zo lekker. Daarom hebben we op het achterdek gezeten voor wat frisse lucht. Uiteindelijk werd er afgemeerd aan een ponton vlak bij het koraal. Vandaaruit mochten we snorkelen in een afgebakend gebied. We kunnen er veel woorden aan vuil maken, maar wat je dan ziet is echt ONVOORSTELBAAR mooi. 1000e De mooist gekleurde vissen in alle formaten en vormen op minder dan een meter afstand. Wie ons niet geloofd: kom als we weer terug zijn in Nederland maar eens de foto’s bekijken.

Chiel’s misselijkheid was gelukkig snel over, en is het hele rif afgesnorkeld. Hij heeft genoten. Bart heeft ook een half uur gesnorkeld, maar had er moeite mee om midden in de oceaan te zwemmen. Gelukkig was er een (semi-) onderzeeër en een glasbodemboot waar hij verschillende keren mee rond en over het rif heeft gevaren. Ook zijn dag kon dus niet meer stuk. Iedereen was onder de indruk van wat we tegen kwamen. Elke keer als we op het ponton kwamen om uit te rusten nieuwe verhalen. We hebben een Napolionsvis gezien van ruim een meter! Heb je die zeeschildpadden ook gezien? Wij hebben een haai gezien! (En geen kleine ook)

Om drie uur, na vijf uur op het rif te zijn geweest, voer de catamaran weer naar de haven. We waren doodop. Geen zin meer om te koken, dus zijn we uit gaan eten. We hadden een kindvriendelijk restaurant uitgezocht. Daar was op dat moment een clown bezig ballonnen te vouwen (van die simpele beestjes) Hij gaf kinderen eerst een ballon om zelf op te blazen. Leuk, want dat lukt toch niet. Bart dus wel. De clown had net ervoor nog gewed voor $30,- dat het niet zou lukken, maar helaas niet met Bart. Ik vroeg nog een tweede, en Bart heeft de clown eens even versteld doen staan met zijn ballonnenaap.

Na het eten hebben we nog een half uurtje gezwommen bij het appartement. Daarna zijn we langzaam in gaan pakken, want morgen vertrekken we naar onze volgende locatie.

Aan het einde van deze geweldige dag, toen de kinderen aan hun dagboek werkte, kregen we te horen dat onze poes Spip geheel onverwacht is overleden. Hij heeft voor ons allemaal, maar in het bijzonder voor Chiel, heel erg veel betekend. We zullen nog heel vaak aan hem terug denken.

Mijn hele leven heb ik al beesten, maar deze was echt bijzonder.

Tiny en Tilla, erg vervelend dat dit op jullie pad moest komen. Hartelijk dank voor hoe, en wat jullie voor Spip hebben gedaan.

Twan.

Zondag 26 Oktober

Vroeg uit de veren vandaag, wat we gaan verhuizen naar een nieuwe accommodatie. Om tien uur was alles ingepakt en zijn we vertrokken naar Daintree zo’n 150 kilometer naar het noorden. De weg ernaartoe was geweldig. De Captain Cook Highway. Onderweg zijn we gestopt in Port Douglas. Een kustplaatsje waarvan we wisten dat er een bekende zondagsmarkt was. De markt was op een groot grasveld aan de zee, en was ietswat exotischer dan de vrijdagmarkt in Asten. Verse kokosnoten met een rietje, vers fruit uit de regio, lokale straatmuzikanten en vele andere kraampjes met lokale producten. Om te voorkomen dat we als we aankwamen in Daintree meteen weer boodschappen moesten doen zijn we in Port Douglas alvast naar een supermarkt gegaan. Het is nog steeds wennen, alles is hier zo’n 40% duurder als in Nederland. Benzine is het enige wat we hebben gekocht wat in Nederland duurder is. Onderweg moesten we met een pond, en meteen daarna reden we door het regenwoud. Indrukwekkend! De weg was goed, maar veel harder als 40 km/h konden we niet rijden omdat de weg smal en bochtig was.

Uiteindelijk kwamen we aan bij de Ferntree Lodge in Daintree. Midden in de oudste jungle ter wereld. We kregen hier de sleutel van onze hut. Hut klinkt eenvoudig, maar is het zeker niet. We hebben een badkamer met douche en wastafel en toilet, een grote slaapkamer met een kingsize bed (schijnt hier normaal te zijn) en boven een ruime kamer met twee eenpersoons bedden met uitzicht in de palmbomen. Ons uitzicht is iets minder, een spinnetje van zo’n 15 cm heeft een web gemaakt voor ons raam. (tante Tineke had gelijk) Toen alle spullen een plekje hadden gekregen zijn de jongens gaan zwemmen in één van de twee zwembaden in het resort. Midden in het regenwoud.

’s Avonds hebben we de BBQ bij het andere zwembad aangemaakt. In de lodge is geen keuken maar bij het zwembad is wel een gezamelijke keuken. Deze was echter niet al te fris. Ik denk dan ook dat we de komende dagen maar een keer extra uit gaan eten. Maar als je het vuur goed heet zet kan er met het vlees weinig mis, en de sausjes komen uit ons eigen potje. Tegen de tijd dat het donker word hoor je hier allerlei geluiden, en beginnen de flying fox’s te vliegen. Laat is het echter niet geworden want mijn maag was een beetje van streek door het onregelmatige. Vroeg naar bed dus, en ik geloof dat niemand er lang over heeft gedaan om in slaap te vallen.