Maandag 27 Oktober

Deze locatie is met ontbijt. Heerlijk uitgerust zijn we naar het restaurant gegaan waar ons ontbijt klaar stond. Monique heeft de camera bij, want er duiken hier op de raarste tijden de meest exotische dieren op. Ook deze keer was het raak. Toen we net aan het ontbijt zaten van tropisch fruit en een yoghurtje kwam er een hagedis van 1.5 meter voorbij. Daarna hebben we een ochtendwandeling gemaakt over een boardwalk. Dit is een pad op palen, zodat alle dieren er onderdoor kunnen kruipen, midden door de jungle. Deze paden zijn aangelegd om het regenwoud te beschermen. Als je veel geluk hebt kunt je er cassowarissen tegen komen. Een hele grote loopvogel met schitterende kleuren. Ongeloofelijk hoeveel verschillende bomen en planten hier groeien. We zijn kleine salamandertjes tegen gekomen en een slang. Maar aan het geritsel te horen hebben we heel veel meer gemist. Ook kwamen we een grote hagedis tegen, en natuurlijk heel veel verschillend vogels. En, we hadden veel geluk, we stonden op een paar meter van een cassowaris met drie kuikentjes. Uniek!

’s Middags hebben we een broodje gegeten bij een bistro aan het strand. Daarna zijn we met een boot gaan varen door de mangrove, op zoek naar zoutwater krokodillen. Ook dat is ons weer gelukt om ze te spotten in hun natuurlijke habitat. Het is toch net iets anders dan in de dierentuin. Ook de mangrove zelf is een mooi gezicht. Vervolgens zijn we naar onze lodge gegaan, en zijn we gaan zwemmen in het zwembad. 's Avonds zijn we nog uit gaan eten bij een camping in de buurt aan het strand. Weer een onvergetelijke dag.

Dinsdag 28 Oktober

Vannacht heerlijk geslapen in onze lodge. Het is vannacht heerlijk koel geweest. Het lekker wakker worden met al die vogelgeluiden hier in het regenwoud. Eerst even in de douche, en daarna naar de cassowary-bar voor het ontbijt. De golden orb spin (de kinderen noemen haar Truus) voor ons raam was al lekker aan het ontbijten, zij had een vette sprinkhaan gevangen. Wij hadden weer een lekker Australisch ontbijt met toast en vers fruit. Dit laatste heb ik nergens lekkerder gegeten als hier. Yoghurtje en een sapje erbij…. 100 punten.

Na het ontbijt zijn we nog een stukje in noordelijke richting gereden, om te kijken wat dat ons bracht. Dat de verharde weg ophield wisten we, maar we hebben hier niet voor niets een 4WD gehuurd. Een spiksplinter nieuwe, nog nooit gewassen. Maar nu wel! Heerlijk. Op een gegeven moment mochten we niet meer verder. We mochten van het Europcar, omdat we een 4WD hebben, in heel Australië rijden op een heel klein aantal wegen na, waarvan dit er een was. We eindigde bij een riviertje waar de weg doorheen liep. De Jongens hebben de schoenen uit getrokken, en een half uurtje met stenen in de rivier gespeeld. Op een gegeven moment spotte Monique een slang die op een kikker aan het azen was die op een steen zat. We hebben het natuurlijk even afgekeken, en zijn toen terug gereden tot we bij een mega boom aankwamen. Die moest natuurlijk op de foto. Daar zijn we een pad afgelopen dat uiteindelijk uitkwam op het meest noordelijke tropische strand wat je hier in Daintree kunt bereiken. Niets bij behalve een foto toestel, maar je hebt niet veel nodig hier. De kinderen hingen hun kleren in een palmboom, en doken de zee in. Wij hebben dit af zitten kijken op een stuk wrakhout onder een boom in de schaduw. Papa hebben we schepjes bij? Nee! Oké, dan gebruik ik deze wel. (een halve kokosnoot)

Na onderweg nog een keer te zijn gestopt op een uitkijkpunt zijn we naar de meest exotische ijssalon geweest waar ik ooit ben geweest. Langs de lange oprijlaan stonden allerlei fruitbomen. Mango, banaan, ananas en nog een heleboel nog exotischere vruchten waarvan ik de naam niet meer weet. Daar maakte ze hun eigen ijs van. Ik kan je zeggen, dan smaakt een ijsje echt wel net iets anders als thuis. Daarna zijn we naar onze lodge gegaan om voor het eten nog even lekker te kunnen zwemmen.

We zijn vandaag vroeg gaan eten in een restaurant een stukje verderop. Lekker op tijd want we gaan daarna nog, met een bioloog, een nacht wandeling maken door het regenwoud. Toen het donker was werden we opgehaald bij de receptie met een busje. We reden over een smal weggetje het regenwoud in. We kregen ieder een zaklamp en we liepen achter de gids aan het regenwoud in. Echt super spannend. We hebben giftige spinnen gezien, en verschillende knaagdieren en reptielen. Ook zijn we veel te weten gekomen over verschillende bomen. Af en toe hebben we alle lichtjes uitgedaan om naar de geluiden te luisteren. Spannend, vooral als Bart (onbewust) aan je staat te friemelen. Na ruim twee uur werden we weer afgezet bij ons resort. Slapen zal waarschijnlijk geen probleem worden.

Woensdag 29 Oktober:

Alweer een nieuwe dag en we gaan weer op weg naar een nieuwe locatie. Het regenwoud was geweldig en het is een prachtige ervaring om er ook een paar dagen en nachten door te brengen. Maar helaas… aan alles komt een eind, dus zijn we vanochtend op tijd opgestaan en gaan ontbijten. Naderhand de spullen ingepakt en gaan rijden.

Vandaag staat er 180 km op het menu. En omdat het op de heenweg niet lukte, zijn we vandaag wel onderweg gestopt bij Mossman Gorge. Vanuit het visitor centre werden we met de bus een stukje verder afgezet, waar de wandelingen begonnen. Het was vandaag ongeveer 33 graden en dan is het erg lekker om in het regenwoud te lopen. Het wandelen is hier ook allemaal heel goed geregeld. Er zijn op veel plaatsen boardwalks aangelegd wat het wandelen erg makkelijk maakt en tegelijkertijd beschermt men zo het regenwoud en zijn bewoners. Mossman Gorge is een kloof met daarin heel veel en heel grote ronde stenen. Het ziet er mooi en indrukwekkend uit. Je kunt er ook zwemmen in een swimminghole, dat is een dieper stukje in de rivier waar het water wat minder hard stroomt, tenminste in het droge seizoen. We kregen gisteren te horen dat er hier wel 4 tot 7 meter regen kan vallen in ongeveer 4 maanden tijd.

Er waren ook verschillende uitzichtpunten van waar je een heel goed zicht hebt over de kloof. Ook kon je met een hangbrug over de rivier om daar nog een extra wandelroute te lopen. Chiel wilde richting water, maar Bart wilde nog wel een stuk lopen dus heeft hij met Twan de rest nog gelopen. Ik ben met Chiel naar het water gegaan en daar heeft hij op de stenen geklommen en is gaan pootje baden.

Na deze tussen stop moesten we nog ongeveer 100 km rijden. Het eerste stukje was nog een beetje bergachtig, maar daarna begon het landschap echt te veranderen. Het was een mooie route om te rijden. We zagen grote termietenhopen, heel veel fruitbomen, een moerasgebied en vanuit de verte zelfs een bushfire. Onderweg zijn we gestopt in een klein dorpje bij een pub die wel wat weg had van de pub in Flying Docters, wie kent ze nog?? Even wat gedronken en een stuk gebak gegeten. Erg lekker en een leuke ervaring.

Uiteindelijk zijn we rond een uurtje of vijf vanmiddag in Atherton gearriveerd en daar blijven we de komende vier nachten. We zitten op een camping in een ruim en mooi chalet, hier zeggen ze cabin, tegenover het zwembad. Na het uitpakken hebben we nog wat boodschappen gedaan en Twan heeft een lekkere pasta gemaakt met een salade. Het was weer een mooie dag en we zijn benieuwd wat we hier weer gaan zien en mee maken.

Donderdag 30 Oktober:

Vanochtend lekker uitgeslapen tot een uurtje of half negen en meteen maar even geskyped met Tiny en Tilla, die waren nog wakker. Wel apart dat wij net op zijn en zij klaar zijn om naar bed te gaan. Het tijdsverschil is inmiddels negen uur, omdat de klok in Nederland afgelopen weekend verzet is. Hier in de staat Queensland (the sunshine state) verzetten ze de klok helemaal niet. Hoeft ook niet, er is hier namelijk geen sprake van zomer, herfst, winter en lente. Hier hebben ze het droge en het regenseizoen en we zitten hier nu nog in het droge seizoen. De lokale bevolking is wel echt aan het wachten op het regenseizoen, want blijkbaar is er in de laatste twee maanden maar 1 buitje gevallen! Kun je je toch niet bij voorstellen?

Na een heerlijk ontbijtje hebben we een pitstop gemaakt in het dorpje Atherton, waar overigens gewoon een vestiging is van de Rabobank, maar dat terzijde.. Even wat badslippers gekocht voor Bart en een paar stevige open schoenen voor mezelf, want met deze temperaturen zijn dichte schoenen niet zo prettig om te dragen.

Vervolgens weer op weg gegaan naar Granite Gorge Nature Park, ongeveer 45 minuten rijden hier vandaan en wat we daar te zien kregen overtrof echt onze verwachtingen. Wat een schitterend park! Via een kleine receptie waar we een klein beetje entree moesten betalen en waar we geholpen werden door een hele vriendelijke dame, zijn we begonnen aan onze wandeling. De vriendelijke dame had al verteld dat er twee routes waren die we konden lopen. Een korte die viel onder niveau 3 en een lange die omschreven werd als niveau 4 en 5. Ooo, dan doe maar die korte. Nou…….dat heb ik geweten….nog net mijn broek niet vol.

Het eerste stukje was goed te doen. We liepen via een trap naar beneden naar een rots waar een groepje rockwallibies woont. Die beestjes kon je ook voeren en dat was erg leuk om te doen. Vervolgens ging de route verder over een heleboel hele grote ronde rotsen. Af en toe ging het flink steil naar boven of naar beneden. De mannen hadden hier geen probleem mee, maar ik heb moeite met hoogte en diepte, zeker als ik me nergens aan kan vasthouden. Dus af een toe moest Twan zijn ‘galante ridder’ act opvoeren en me even een handje geven om over een gapend gat te stappen. Potverdorie, het zweet brak me af en toe uit! En dat terwijl het al flink heet was… Maar de omgeving, de ervaring en de vergezichten waren schitterend en echt de moeite waard.

Na ongeveer een uur wandelen, klimmen en lopen kwamen we bij het eindpunt aan en zijn we even gaan uitpuffen met een paar liter water. En na het eten van een ijsje zijn we weer vertrokken met de bedoeling om nog een stop te maken bij een koffiebranderij en museum. Helaas was het al gesloten dus dat zullen we nog een andere keer moeten proberen.

Terug bij de camping ben ik nog even gaan zwemmen met de jongens terwijl Twan zich bezig hield met de BBQ. Vandaag stond er onder andere kangaroehamburger op het menu en die was heerlijk. Na het eten zijn we nog even gaan kijken bij het Platypuspark ongeveer een km verder in de hoop vogelbekdieren te zien en we hadden weer geluk. Er zwom inderdaad een vogelbekdier in het watertje en ook nog een paar flinke schildpadden en een soort hagedis. Geweldig!!

http://youtu.be/bHLrvbcRVKQ

Vanavond nog even huiswerk gemaakt met Bart en een was gedraaid en dan straks op tijd naar bed, want ook voor morgen hebben we weer een heleboel plannen.

Vrijdag 31 Oktober:

Na het ontbijt zijn we in de auto gestapt. Een kijken wat de dag ons zal brengen. Gewapend met een toeristische kaart van de regio, waar we een paar kruisjes op hadden gezet bij dingen die ons wel interessant leken. Allereerst zijn we gestopt bij een boerderij / kaasmakerij. Hier hebben we eventjes rond gelopen. Gewoon zoals bij ons in Nederland. Een varken, wat geiten en kalfjes en een kip. Je kent het wel. Ook kon je er een kijkje nemen in de kaasmakerij. Er was ook een winkeltje waar chocolade gemaakt werd. Ook hier kon je een kijkje nemen.

We hadden het vlug gezien en zijn doorgereden naar de Curtain Fig Tree. Een mega grote vijgenboom in het regenwoud. Ik denk ruim 8 meter doorsnede en 50 meter hoog. Indrukwekend. Zo’n boom ontstaat doordat een vogel een vijgenpit laat vallen in een boom, die vervolgens ontkiemt. De wortels groeien naar de grond, en omsluiten vervolgens de gehele boom. De boom sterft af, maar dan is de vijgenboom al groot genoeg om zelfstandig te blijven staan. Als je lang genoeg wacht krijg je zo’n mega boom.

Vervolgens zijn we naar het Malanda Visitor Centre gereden. Het was een modern informatiecentrum over de omgeving. Er was veel info over de vulkanen in de regio, en over het regenwoud. We hebben er een boardwalk gelopen waar wel eens boomkangaroes werden gespot. Die kans was echter wel 1 op de 1000. We hebben door het regenwoud geslopen, maar helaas geen zeldzame boomkangaroe gezien. Wel schildpadden en hagedissen, maar daar doen we het niet meer voor.

Op weg naar ons volgende kruisje op de kaart kwamen langs een moeras. Een apart gezicht als je in een kurkdroog heuvellandschap ineens een groene oase ziet. Natuurlijk was dit ook een extra stop waard. Vervolgens zijn we naar een vulkaankrater gereden. Na een korte wandeling door het regenwoud kwamen we bij de krater. Een gat van 25 doorsnede en ruim 60 meter diep van donker grijs gesteente. Ik heb geen hoogtevrees, maar je ziet veel mensen heel voorzichtig over het randje kijken. Schitterend mooi.

Daarna zijn we door gereden naar een thee-plantage. We hebben daar een kopje thee gedronken in een theehuis met uitzicht over hectares thee plantage. Allemaal keurig in blokjes gesnoeide thee struiken. Bij de thee kregen we een scone. Dit is een soort muffin met veel room en een marmelade erbij. Bij de fabriek werden ook wel eens boomkangaroes gezien. Geloof het of niet, maar net toen wij er waren kwamen er twee tevoorschijn. We hebben hier verschillende locals gesproken die nog nooit een boomkangaroe hebben gezien, wij wel en we hebben ze als bewijs op de foto gezet.

Op weg naar huis hebben we nog aangelegd bij een moeras in de buurt. Hier verzamelde honderden vooral watervogels zich voor de nacht. Dit hebben we vanuit een schuilhut af kunnen kijken. Vooral de pelikanen maakte indruk. Grote beesten zijn dat zeg. Aangekomen bij onze cabin zijn de jongens nog even gaan zwemmen terwijl Monique wraps heeft gemaakt. Na het eten was het tijd voor huiswerk en de website.

Genoeg meegemaakt vandaag dacht ik zo. Er zijn in Nederland vaak dagen dat ik minder meemaak. Morgen rijden we de andere kant uit om kruisjes van onze kaart af te strepen.

Zaterdag 1 november:

Vandaag is het alweer de laatste hele dag in noord-oost Australië. We waren al op tijd wakker want we hebben nog veel te zien hier. Voor het ontbijt hebben de jongens een duik genomen in het zwembad vlak voor onze cabin. Monique is vandaag verantwoordelijk voor het ontbijt dat we op onze veranda in de zon hebben genuttigd. Na het ontbijt zijn we richting Mareeba gereden. Daar was een koffie branderij en koffie museum. Daar hebben we wat rondgekeken. Bij binnenkomst kregen we ook een kopje en een schaaltje. Deze mocht je zo vaak je wilde vullen met koffie met verschillende smaken en met chocolade. Nu ben ik zelf niet zo’n koffie connaisseur, maar van chocolade heb ik des te meer verstand. Daar heb ik overigens, voorlopig, genoeg van op.

Deze regio is ook bekend om zijn meren, dus daar moet je er ook één van gezien hebben. Toen we op een mooi plekje bij het meer aankwamen was er net een bekende viswedstrijd bezig die het hele weekend duurde. De Tinaroo Barra Bash. Met vissen onder de dertig kilo hoef je hier niet aan te komen als je in de prijzen wilt vallen. De winnaar van vorig jaar woog vierenvijftig kilo. We hebben mogelijke prijswinnaars zien hangen in de koeling. Er was ook een mooie speeltuin waar de jongens zich even hebben uitgeleefd.

Rondom het meer waren diverse bijzondere dingen te zien dus zijn we met onze 4wd ook maar eens offroad gegaan rond het meer. Bij onze eerste stop, een dam, schoot net een mega hagedis van twee en een halve meter zijn hol in. Een hele lange gravelweg vol kuilen door het regenwoud kwam langs de Cathedral Fig Tree. Weer een hele grote vijgenboom. De zoveelste, maar ze blijven indrukwekkend. Deze was ruim vijfhonderd jaar oud en veertig meter in omtrek, en je kon er in gaan staan. Dit was niet de laatste mega boom voor vandaag. Een stuk verder kwamen we langs de twee grootste dennenbomen uit het regenwoud. Deze waren ruim zes meter in omtrek. Je voelt je heel klein als je daar langs staat.

We zijn vervolgens al op tijd naar onze stacaravan gegaan, want Bart wilde graag een keer ballonnen vouwen. Er zijn nu, omdat het weekend is, wat meer kinderen. Chiel ging ondertussen zwemmen. In het zwembad was het enorm druk, maar toen Bart zijn eerste ballonnetje had uitgedeeld lag Chiel nog in z’n uppie in het zwembad. Toen alle kinderen van een ballon waren voorzien hebben Bart en ik ook nog even in het zwembad gelegen. Vervolgens hebben we gegeten wat er nog in de koelkast lag want morgen gaan we een stukje vliegen en kunnen we niets meenemen. Na het eten zijn we vast begonnen met het inpakken van de koffers zodat we morgenochtend nog wat lucht hebben.

Zondag 2 November:

Vanochtend ben ik vroeg opgestaan om de ravage op onze website op te lossen die gisteravond is ontstaan door de beroerde internetverbinding. Elke keer als ik een wijziging aanbracht op de website viel de verbinding weg, waardoor het dagboek één grote rotzooi werd. Woorden waren weggevallen en de volgorde van de data was helemaal anders. Toen dat was gebeurd kon ik opgelucht onder de douche. Daar fris onder vandaan hebben we ons laatste ontbijtje in Queensland genuttigd. De koffers waren voor 80 procent al ingepakt en de laatste beetjes werden erbij gestopt. Nog een beetje opruimen, en om 10 uur waren we klaar voor voor vertrek. Monique had gisteren een afspraak gemaakt om te mogen kijken in het bat hospital. (vleermuis ziekenhuis) Ik zag het in eerste instantie niet zitten i.v.m. de tijd want we moesten de huurauto op tijd terug brengen en het was nog een stukje rijden. Maar volgens Monique zat het er nog makkelijk in. Achteraf heb ik daar zeker geen spijt van gehad.

Toen we aankwamen werden al opgewacht door een medewerker van het bat hospital. We kregen eerst een filmpje te zien over de vleermuizen. Daarna zijn we in een verblijf geweest van de micro bats. Daar zaten verschillende mini vleermuisjes. We konden ze super goed bekijken. Daarna zijn we naar het verblijf gegaan van de flying foxs. Het leukst was de kraamkamer. Daar zaten tientallen jonge vliegende honden waarvan de ouders waren overleden. Er stonden wasrekken met gevulde sokken, en daaraan hingen de jonge flying fox met een speentje in hun mond op hun kop aan. Dit was echt een grappig gezicht. Ze werden van ’s morgens 6 tot ’s avonds 11 met de fles grootgebracht door vrijwilligers. De flying fox is heel belangrijk voor het regenwoud, vergelijkbaar met de apen in de Amazone. Ze verspreiden zaden zodat het regenwoud gevarieerd blijft en zorgen voor open plekken in de dichte begroeiing.

Daarna zijn we via een slingerweg door de bergen terug gereden naar het vliegveld van Cairns. Keurig op tijd hebben we onze auto afgeleverd met 1300 km meer op de teller. We waren heel ruim op tijd voor onze vlucht, maar konden onze koffers gelukkig wel al vast kwijt. Zo hadden we onze handen vrij om op de luchthaven wat te shoppen en te eten. Om 16.15 uur vertrok ons vliegtuig richting Sydney waar we om 20.15 uur aankwamen. Meteen na het opsteigen konden we het Great barreer reef zien vanuit de lucht. Het Opera house en de harbour bridge hebben we vanuit de lucht bij aankomst in Sydney al zien liggen.Nadat we onze huurauto hadden opgehaald zijn we Sydney ingereden opzoek naar ons appartement. We hadden ons eerder afgevraagd of we de koffers en handbagage wel mee konden nemen in een luxe auto, maar dat bleek geen enkel probleem in onze Toyota Camry. Wat een bak! Gelukkig was het niet heel erg ver rijden, en kwamen we na een half uurtje bij ons hotel aan. Er was een probleempje met de lift, maar verder waren we ook zo geseateld. De jongens hebben nog een filmpje van Spongebob gekeken, en toen zijn we lekker gaan slapen. Morgen gaan we op city safari. Benieuwd wat de grote stad ons morgen zal brengen.